Kay Kristo ay May Kalayaan

Napakatamis nga ng salitang kalayaan. Hindi ba’t ang salitang ito ang nagbigay ng daan sa pagkakasulat ng maraming tula, kanta, at nobela? Hindi ba’t ang salitang ito ang naghahatid ng luha sa mga mata at ngiti sa mga labi sa bayang dati ay lugmok sa pagkaalipin? Tunay ngang kasingtamis ito ng pulot at kasing-ganda ng bukang-liwayway. Ngunit wala ng mas tatamis pa sa kalayaan na nakamit natin dahil kay Hesu-Kristo.

Anu-ano ang mga bagay na nabibilang sa kalayaang ito? Magbibigay ako ng ilang mga halimbawa mula sa hindi-mabilang na kasaganaan na mayroon ang pag-ibig ng Diyos:

Dahil kay Kristo na siyang Salitang nagkatawang-tao, ating nakilala ang Ama at tayong mga dating alipin ng kasalanan (Juan 8:34) ay nakakita ng liwanag at nalaman “ang katotohanan, at ang katotohanan ang magpapalaya sa inyo” (v. 32) sapagkat tayo ay pinalaya ng Anak (v. 36) na siyang Katotohanan mismo (Juan 14:6).

Dahil kay Kristo na siyang bugtong na Anak, tayo ay inampon upang maging mga anak ng Diyos na may kalayaang lumapit sa Kaniya sa panalangin bilang isang Ama na dumidinig sa mga panaghoy ng Kaniyang mga anak. Tayo rin ay tiwalang lubos at walang-pag-aalinlangan na ipagkakaloob Niya sa atin ang lahat ng bagay na kailangan ng ating katawan at kaluluwa at gagamitin rin Niya para sa ating ikabubuti ang anumang pagsubok na ipapadala Niya sa atin sa mapighating buhay na ito (Katesismong Heidelberg 26). “Sapagkat hindi [tayo] tumanggap ng espiritu ng pagkaalipin upang muling matakot, kundi tumanggap [tayo] ng espiritu ng pagkukupkop, na dahil dito’y tumatawag tayo, Abba! Ama!” (Roma 8:15).

Dahil kay Kristo na siyang walang kasalanan na naging kasalanan para sa atin, tayo ngayon ay napalaya sa paghahari ng kasalanan at sa pag-uusig ng kaaway. Noon tayo ay “mga patay sa [ating] mga pagsalangsang at mga kasalanan, na dati [nating] nilakaran, ayon sa lakad ng sanlibutang ito” at “dating nabuhay sa gitna ng mga ito, sa mga pagnanasa ng laman, na ating ginagawa ang mga nais ng laman at ng pag-iisip, at tayo noo’y katutubong mga anak ng kapootan” (Efeso 2:1-3). Ngunit dahil sa kayamanan ng awa ng Diyos at sa Kaniyang pag-ibig sa atin, “binuhay Niya tayo kay Kristo” (v. 5) at sa pamamagitan ng kaniyang mahalagang dugo, tayo ay Kaniyang itinubos at pinalaya mula sa lahat ng kapangyarihan ng Diyablo upang gawing Kaniyang sariling pag-aari (Katesismong Heidelberg 34).

Dahil kay Kristo na siyang Kordero na namatay, ang kamatayan ay nalupig at tayo ay naging malaya mula sa kapangyarihan at kapighatian nito (Roma 8:1-2). Ang ating kamatayan ay hindi isang bagay na dapat katakutan sapagkat wala na itong kapangyarihan. "O kamatayan, nasaan ang iyong pagtatagumpay? O kamatayan, nasaan ang iyong pasakit? Ang pasakit ng kamatayan ay ang kasalanan, at ang kapangyarihan ng kasalanan ay ang kautusan. Subalit salamat sa Diyos, na nagbibigay sa atin ng pagtatagumpay sa pamamagitan ng ating Panginoong Jesu-Cristo" (1 Corinto 15:55-57). Ang kamatayan, para sa ating mga mananampalataya, ay isa ng yugto patungo sa kaluwalhatian at sa kaligayahan ng pakikipagniig sa Diyos (Katesismong Heidelberg 42).

Dahil kay Kristo na siyang ating Punong Saserdote na patuloy na namamagitan para sa atin, tayo ay malayang "lumapit na may tapat na puso sa lubos na katiyakan ng pananampalataya, na ang mga puso ay winisikang malinis mula sa isang masamang budhi at nahugasan ang ating katawan ng dalisay na tubig" (Hebreo 10:21-22) sapagkat tayo ay mayroong pagtitiwala na makapapasok “sa santuwaryo sa pamamagitan ng dugo ni Jesus, na kanyang binuksan para sa atin ang isang bago at buhay na daan, sa pamamagitan ng tabing, samakatuwid ay sa Kaniyang laman" (v. 19-20).

Dahil kay Kristo na siyang ating katuwiran, tayo ay inaring-ganap ng Diyos at ngayon ay malayang mamuhay ng isang buhay na nakalulugod sa paningin Niya. Dahil sa ginawa ng ating Panginoon, sa Kaniya ay “makalalapit tayo sa Diyos na may lakas ng loob at pagtitiwala sa pamamagitan ng ating pananampalataya sa Kaniya” (Efeso 3:12).

Tunay nga, ngayon, “ang Panginoon ay siyang Espiritu, at kung saan naroroon ang Espiritu ng Panginoon, mayroong kalayaan” (2 Corinto 3:17). Samakatuwid, tayo ngayon ay “mamuhay nang tulad sa taong malalaya, ngunit huwag [nating] gamitin ang kalayaan bilang balabal ng kasamaan, kundi bilang mga alipin ng Diyos” (1 Pedro 2:16).